Yolcu
Ben fenâ yolundaki yolcunum
ayaklarıma değen dikenler küffardan değil, mü’minlerin güllerindendir ki o güller, hasretimi artırır, yolumu uzatır, belimi büker Bu yoldan giderken ellerimi sana uzatırım Nâkıs bir kullukla kâh yürür kâh sürünürüm Fakat bazen gidemem bir adım bile ne olur dindir ıstırabımı rabbim Gizli kalmış kuytularda bir dost eli çıkar da tutar gönlümün yarasını sarar dedim senden ötürü sevdiğim, sevda dediğim nerede şimdi bugün aşkına ram olduğum Bir yoldayım ki beni ancak ahiret doyurur başımı kaldıramam bu yüzden huzurundan ne yana dönsem bir kahır var Allah’ım, içimin yangını, rahmet yağmurlarınla söndür ey yaradan! Zeynep Zuhal Kılınç |
Ben gelmedim dava için,
Benim işim sevgi için.
Dostun evi gönüllerdir
Gönüller yapmaya geldim.
demektir en iyisi..
tebrik ediyorum
saygılar..