......... "fırtınadır savurur yaprakları
................................. kımıldamaz taş
................ acıdır alıp götürür kimini
................... kimine kor yavaş yavaş"
.............................. H.H. Korkmazgil


gülüşüne aldanıp bir söze kandıysak
yüreğimizin olanca ateşi ile tutuşarak
kayan yıldızlar gibi o bakışa yandıysak
ve gençliğimizde bir tek sana inandıysak

toprağın türküsünü tohumca söylediğimizden



o günlerin hatırına ey sevgili
gül ama
bir güle dönmesin ömrümüz diye yağmurlardan


düş-tüm

öyle düştüm ki sevda ırmağına
biliyorum aslında hayat bir nehir
akıyorsa ezelden ayrılık zıkkım zehir


içimde kızıl ırmak feryad ediyor
kıvılcım patladıkça alaz yalıyor
aşk ayrılık olunca baki kalıyor
kader ya kendi kendini salıyor



amaçsız akan bir ırmak boyunda
bekledim ki su samuru sabrında
kızılağaç gölgeli göletimde

sevda çubuklarını dizdim gönlüme
çağlayanlar parçalasa da direndim


anılarla yağardım
arada iç çekerdim
cigaramdan bir nefes
dolanır tepemde kuşlar

memleketim kadar yaralı
örselenmiş aşktan yüreğim


anladım ki türküler
nakaratı acı verdikçe ağıtlaşıyor
aşk, gurur ve aptallıktan sağırlaşıyor
yorgun bedenimiz yüreğimize ağırlaşıyor


durduk
yoksun parıltımız da
durduk ve dinledik ki
sırtımızda kendi yüklerimiz
pranga ayağımız kelepçe yüreğimiz

dönüyor üstümüzde o büyük karanlık
eski zaman türküleriyle direnirken yalnızlık
hani nerde acılara tutunan o şarkının sözleri
ey ciran açın kapıları sizde umut var mı azcık...