gün aydın ya sen hele bi gecele
korkunun faydası yoktu ecele
niyaz belle tane tane hecele
yaşamak herkesten bi acele

boğazım düğüm düğüm her boğum
böğrüme sessizce iner yumruğum
ve yutkunmaktan kıran girdi
düşsel tanrılarının it takımı

daha kullanmadım mutluluk hakkımı


avutulmaz çocuklar gibi hüznüm
aynalara baka baka kanar özüm
ellerim göğe dönük
yüzüm toprağa

sol avucum kara toprak helali
boynu bükük semazen misali
sağ avucum göğümüze hayali
gecelerce yağan yıldız takımı

daha kullanmadım mutluluk hakkımı


pavlov’un köpekleri ile
açlık oyunu bastıkça zile
altın teker koşmak nafile
erişilmez hiç bir menzile

boşa çırpınır ölü balıklar
unutulur da çifte kumrular
günebakanla küser insanlar
boş ver dinsel siyasal t/akımı

daha kullanmadım mutluluk hakkımı


lan şeytan
gayrı bizi böyle an
yanağı gül dudağı kan
hedef tahtasındadır can

bak yarınımızı hortumlayan fil
karanlıklar tanrısı bre ey gafil
uçurumun en dibin de karanfil
ey o/nursuz dünyaların hâkimi

daha kullanmadım mutluluk hakkımı


kimsesiz bir çığlık yükselir
elleri koynunda geceden arşa
yenilir de aç karnına gaza gelir
tepe de oturan bastıkça marşa

peynir ekmekle yemedik aklımızı
kimseye emanet etmedik saklımızı
daha kullanmadık mutluluk hakkımızı