Aşk mı bukarmaşık duygular içindeyim açıp solan çiçeklere bakıp sonra sorguluyorum aşk mı bu yıllarca unutmayı unutup açıp kapattığımı gözlerimi usuma sokuluyorum bir yandan bir yandan önüme konulan hayata ey hiç var olmayan, sen öldün iyice bu yol alışta düne, geçmişe nasıl hendekler koymuşum önüme inanmak için varlığına geçememişim bir türlü gerçeğe izin çıkmamış yürek sızımdan o terk edilişin onulmaz yarası belki de gereksinimim vardı her insan gibi sevildiğini duymaya ince sızılarla sevdaya yormuşum bir kalp atışı bir bakışı işleyip durmuşum nasıl olsa hep vardı bende sevgi ağaca kuşa çiçeğe ve Yaradan’a olduğu gibi neden bilmem sorular el vermiyor yine de solmayan bir kuşku var içimde sevgiyle akan kanımda yoksa gerçekten sevdi mi beni diye bir başıma bırakıp hüznümle ellerle düğün eden birini.. 12. 10. 2022 / Nazik Gülünay |