“Her insanın amelini kaderini boynuna bağladık. İnsan için kıyamet gününde, açılmış olarak önüne konacak bir kitap çıkarırız.” İsra Suresi 13. Ayet

Ey! Kaderin ilmeğinde uyuklayan.
Deşilmiş mısralardan,
Devşirilmiş günahlardan,
Düş!
Kıyametinle ölüme,
Ölümü kurut.
Ney gibi sazlığında,
Acını unut.

Ey! kitabını, sûr sancısı gibi boynunda taşıyan kör.
Yeniden yaratılmanın çığlığından,
Bu sözler köşkünde, zamandan,
Kork!
Kalbine, huy ver inancından.

Ey! merkep.
Lisanın ıslahatına “dua” denir.
Semerinden eşyayı indir
Hamal deseler, pamuğu yüklenir,
Ezilir kalırsın.
Abid deseler, arşı taşır,
Şaşarsın.

Ey mahmuzları eskimiz toprak.
Savrul!
Mayasıyla gelir efsun.
Herkes balçığa bürünürken sen soyun.
Ölüm gibi ruhuna zevce,
Ömrüne mihrace,
Bir yola koyul.

Ey müjdeler sancağı,
Mucizeler kasrında yazılan şiir.
Huy bağını geçir boynuna.
Gündüzleri dinlenip,
“isra” hasretiyle geceleri;
Hadi,Yaz!
Usulca kitabını.
Açılsın mahşerde,
Ömrünün,
O, nurdan mısraları.


Ahmet Serdar OĞUZ / 09.08.2022 / Tokat