eLi KıNaLı ÇıĞLıkgeçmişin ayak izlerine basmaktan vazgeç ellerimi bırakma duy beni demiştim oysa ki ...... ağlayan kederimi susturup karbeyaz elbisemle gidiyorum gözyaşlarımı heybeme kusturup anadan üryan gülüyorum heyhat ne kadar da mesut ve bahtiyârım kahkăhalarım arşı âlăyı aşmış zil çalıyor şiirimin püsküllü etekleri hadi çal çal en neşeli şarkıyı mezarcı birgün olmaz isem o durakta, o han’da hiç arayıp sormaz isem oralarda, buralarda adıma vetdiğin çicekler gibi solar isem balkonunda, bağrında hiç üzülme kına yakarlar ise sağında, solunda bir garip yolcuydu der , geçersin bir gülücüğü çok gördün sağlığımda, varlığımda hiç sebepsiz yere kırdın beni dost, düşman nazarında feyad-ü figân eden cümlelerimin kadersiz kimliğimin nabzını kesip g i d i y o r u m .... Nagişce Kendimce karamalarım sabahın erken saatlerinde |
Gün Eksilmesin Pencerenizden
Saygılar Sevgiler