Şu gözyaşlarıma akmaya sebep,
Bin kahrım, bin yaram, bin de zarım var.
Söylerdim ruhumu teslim etmeden,
Susmak gibi kat’i bir kararım var.

Yüzüme bakınca tebessüm gören.
Sanırki aşikar gönlüme giren.
Halbuki kaç kilit var bilmez yaren.
Gönül bağım ardı nice narım var.

Bir zaman her yana döktüğüm her şey.
Koymadı ne gönül ne doğru bir şey.
Şey denen bir lâfız, şey diyorum şey,
Cevapsız koyduğum binbir sorum var.

Bilirim kimseye yoktur bir yüküm.
Hâllerim savcımdır, vicdanım hakim.
Yine de aleyhte verdim hep hüküm.
Kendime kastım ve hep zararım var.

Hak denen terazi tartıda şaşmaz.
Artık gönül liman görse yanaşmaz.
Sabır bir sürahi dolmadan taşmaz.
Yüzümde şaşkınlık, kalpte arım var.

Mesut’um boş verdim gamı, neş’eyi.
Yük ettim omzuma çok endişeyi.
Anlamadım koca handa bir şeyi.
Arkamda kalan kaç, nice yarım var.

Mesut ALTUNKAYNAK