Vakit gece yarısı hüznün merkezindeyim.
Her gece ayrı deprem şiddeti belli değil.
Bir kederki yazılmış alnıma ta doğuştan,
Yaşıyorum biçare müddeti belli değil.

Kızgın ocak üstünde kaynayan su misali.
Şu kâinat üstünde ararım yok emsali.
Talan ediyor talan beynimde insan seli.
Kapıyorum gözümü hiddeti belli değil.

Birşeyler anlatıyor şu suskun gönül bana.
Anlattıkça iğneler batıyor tatlı câna.
Belliki ben içinde bir arzu benden yana,
Lâkin net değil işte medeti belli değil.

Gönül bülbül olsa da solana çare var mı?
Her soluştan daha da büyük bir yare var mı?
Aynı yara aynı iz başka bir pare var mı?
Cevabımı bulsam da vahdeti belli değil.

Mesut’um karıştırmış yolunu, töresini.
Tek sabit kıldığı şey ölçmüyor süresini.
Hangi bağın hazanı, bilsem de yöresini.
Değerinden bîhaber, âdeti belli değil.

Mesut ALTUNKAYNAK