senin gözlerinde görürdüm sensizliği
yemyeşil olsa da yaprakların, dalların
bir kuş olup konamazdın dalına
yere sarkardı umutlarım, düşlerim
oturamazdım ağacının altına
öyle çoktu ki oturanların
yanına varamazdım


dikenlerini görmezdim hiç
kuşlar uçardı güllerinin üstünden
beni nasıl yaralardı bülbülün ötüşleri
duymazdım nasıl bir yerdeydi gönül evin
kapını çalmaya ürkek varmazdı elim
dilim her ne kadar söylese de şarkını
geri geri giderdi adımlarım


bir soru vardı hep kendime sorduğum
kimin bakışlarında yaşıyordun
sesin kimin sesinde çınlıyordu
duyuyordum aslında nasıl bir kavgaydı yaşamın
görüyordum, kaşlarının arasındaki çizgide
dönüp bakmanda yıllar geçse de aradan
elinden tuttuğun çocuğunla

düşünüyorum da sensiz yıllar
daha sen yaşarken ölmüş
yazdığım şiirlere bakma..


30- 01. 08. 2022 / Nazik Gülenay