MUTTASIL DAMLALAR
Sabah rüzgârı
Elime düş! Yüzümün minesine Sabah soluğu ol! Sarı sıcak kuru Su yüzünde ateş Salkım salkım tanelerde parla! Soğuk taşta karanlık Uykusuz kışı bekle Güneşe sarılsın kış Sonbahar! Dök bütün sırlarını Sonsuz ölümler kadar Solgun papatyaları İliştir güneşin göğsüne! Ayrılığı birleştirip biriktiren bulutlar Şimşeğin parıltısıyla gözleri yakar Rüzgârın sonsuz yolcusu Hep solgun yapraklar En hafifinden üfle rüzgâr Gözlerimden geçmişe Bütün gidişler aynı yöne Teneke sesine sinmiş kırkikindiler Yağmurlardan daha yağmur Muttasıl ve eskimeyen Ne zaman bıkar bu yağmurlar! Yoksa yağmurların yağmurunu mu bekler FATMA LEYLÂ DENİZ |