Göğsümü örseleyen
kuyuların uğultusu
hüzünlü bir şarkı gibi
vururken alnımıza;
yazı ürperten yağmurlar
simsiyah kelimelere yağsın
aynanın kabuğunu kırsın
tuz ve rüzgâr
içimizin sancısı;
dökülsün toprağa
durulanmış sözlerle.
karın beyazı üzerinde
bende ayaklanan gece;
mermerin beyaz karesinde
asılı kalsın. durağan.
ipince bir beyazı büyütürken yeryüzü;
bir rengin özüne varmak umudu.

boş aynalarda asılı kalan sabahlar;
karanlığa dokundukça parlar.
kokusunu duyduğum baharı;
getiren rüzgâr.
dök içimize mesafeleri
taşta uyuyan yorgunluğumuz
dirilsin. çakılsın
dil yaralarına çarmıhlar.
günahlar tutmasın
perçem ve paçalarımızdan
yağmur durmadan yağsın
anlamlı sesiyle
başımız bir ormanda uyansın.


FATMA LEYLȂ DENİZ