Nasıl gülünür unuttuk çoktan, hüzün var serde
Gezdiğim sokaklar loş, hey gidi anılar nerde
Ne annemin sesi gelir dirilten beni yeniden
Ne nefesini duyarım babamın sarsılaydım aniden
Bir sızı sarıyor ki ruhumu sormayın, inceden inceden.

Sazım bile küsmüş vermiyor bir tını ve ses,
Kadere bak arkadaş, kabahat bizde mi ki, pes
Dönüp duruyorum fırtınalı duygularla zihnimde
Bir acı depreşiyor ta içerden daraltıyor perde perde
Gönül kuşu yara almış beden hapis cenderede.

Ne kadar dirensem de kapanmıyor içteki yara.
Tam kabuk bağlar diyorum, düşüyorum yine dara
Hoyrat sözler çok tesirli, setler örer mutluluğa
Ya güzel konuşmalı insan, ya da susmalı kanımca.

Hassasiyet meselesi, yaşam dediğimiz şu an
Oysa yeni başlangıçtır güneşle doğan ufuktan
Değer katmak gönül işi, özden gelir isteyince
Sarar yarayı birisi sevgi karşılık görürse.

Ufuklar söyler uzakların türküsünü elemli
Her gün batımında şu yürek nedendir ki matemli
Aradığımız mutluluk pahasız bir değermiş
Sabırla istenir ise o, Allah kısmet edermiş.

Şimdi dingin bir akılla yorduyorum hayatı
Emekle geliniyormuş, sunanmış o bize bahtı
Belki yara hiç kapanmaz, varsın kalsın öylece
Söyleyecek çok şey ama, sevmek değer her şeye.

Oğuzhan KÜLTE