Sen değildin aşık olduğumbirden çıktın karşıma kendimi bile izlemiyordum takip etmiyordum kim nerede, n’apıyor diye sen yıllarca ötede kalmıştın sürüp gitmiştin al atını kalakalmıştım hayatın eğri-büğrü çizgisinde tökezleyerek alnıma yazılmış dedikleri yazıyı silmeye çalışarak her zaman daha çok açarak gözlerimi adımlarımı hızlandırarak her yaprak dökülüşünde hüznü erteleyerek yerlerimiz, telefon numaralarımız belliydi aslında araya mesafeleri, bile isteye koyduk dağlar, yollar, evler dizdik arada çocuklar doğdu sallanarak büyüdü sevgi salıncaklarında umutlarla aşka aşık olmuştum sana değil görünce anladım rahat oturuşunu rahatsızdım kocaman kitaplığından gözlük altından bakışından tık bile etmedi yüreğim öylece baktım körlüğüne sen değildin aşık olduğum yolunda yürüdüğüm aşktı çiçek ellerle kapımı çalan bir bardak çay sıcaklığında yüzü bakışımla kızaran yolu her zaman yolumla bir birlikte yürüdüğüm seni görünce anladım bugün kalbim çarpmadı o ses değildi benim sevdiğim bendeydi aşk!.. 06. 10. 2012 / Nazik Gülünay |