denizyetim bir çocuk gibi dizlerine uzanıversem suyun aklımda sen köpük köpük saçlarının dalgası siyah derin ve karanlık üstelik peşinden yıldızları sürükleyen bir dip oltası olsa gerek nem var nem yoksa gözlerin sanki aşk mahremim değil can evimden verdiğim evlatlık artık her denize ağlayan anne sağ göğsünden sol göğsüne alır beni şimdi sımsıkı sarılmanın zamanı kaçıncı boğumu hüzzamdı neyin hatırlat aklım parmaklarıma ulaşamaz neredesin ey sevgilim dokunulmaz yüzüne gölgenin |