öfkeO kapının ardında bir iklim delisi ve elleri hüzün yüzü güzün kimsesizlik öykünmeden yana durur kim bilir belki de yetimdir ne olur dokunmayın hangi yangının içinde alevi rahattır sorsanız söylemez söylenmez hâl kâinatı bilen bilir size sırrını veren mi var ortalığa yaydınız ki sevi’nin öfke adlı yedi kedisi yedi ayrı bağrı aynı anda tırmalar aşk dururken dururken kanar unutmayın emi mübarekler de yanar ey sevgili diyorlar ki kelâmı unutan kaleme bulaşmasın kim konuşur senin adına ah utanmazlar ah utanmazlar ah utanmazlar |
yetim öykündü...