Failatün Heves
failatün bağını inciterek çıkardım bileğimden
unutunca külliyatı azlediliyor dil bir köprüden kırpılmış kanatlarımla düşmenin en güzel çağını yaşıyorum ebedi tasma çarpmamla kayboluyor artık hiçbir yere ait değildir hiçlik varlık nedenimin solgun ışığında yarına ait cesaretimle şımardım çünkü bugüne ciddi bulutlar gizli munduslar kuşlara benzemeden taşlardan yaralar yapıp öyle karışacağım köşelere can sıkıntısından pencereler ısmarlayacağım sokağa karışık duygular doğanın güdümünde yağacak aşıklar ruhumu parçalarına ayırmadan üzgün kalbim sakız falında açık ediyor ağrısını buna dudak bükene derli toplu evcil bir aşk yazıldı bir an öncesiydi yumuşak hatlarına güvendiğim resmi renkleri yerine rakamlarından uçurunca güvercinim söz verdi telefon edecek anne karnıma diyor ki yokum diyecek bir yiğit henüz çıkmadı "bulanmadan ne hoş" sözüne inat gördükçe aynılığı zemin çağırmış gibi düşmeyi tekrar ediyorum yetişkin olunca sevmeyi kumlara sordum O’ da akarken sağlam değil damgasını vuruyor her bir hevese |
Failun "failatun"
Gün olsun zahiratun
tebrikler