İçimize kar yağıyor puslanmış sisli geceden.
Kalbimiz üşümüş, gözlerimiz günün mahmurluğunda açılırken.
İnsanlık penceresinden ruhsuzca alemi seyrediyoruz kendimizi ararken....

Yorgun üşümüş yüreklerimizin üstüne
Yağıyor, dokunuyor inceden.
Buram buram insanlık yağsın duygular irkilmeden...

Beyaz bir gecenin ardından sıyrılır esrarı zamanın
Gökkubbe beyaz bir şala bezenmiş armağanı duaların..
İnsanların pelesenk olmuş kış şarkısı ağızlarında muhayyel.
Öyle soğuk rüzgar eser ki karayel.
Kalanlar firağa, hicrana gider muhtemel.
Kaldırımlarda küfürleri setreylemiş müptezel..

Kar yağar geceden insanlığımızın üzerine
Bir ziya olur aydınlanır karanlık düşünceler,
silinir kayboluşlar müzesine.
Duygular sıcacık kalmışsa doğan güneşinle..
Hasıl olur, zamanla çıkar kalbinin yüzeyine.
Kalbin soğumuşsa eğer senin, ateşle işin biter tüm hücrelerinde.
Kar yağar insanlığın soğuk ısınmayan kalplerdeki düşlerine...


MERYEM KARAPINAR