APANSIZ
hicreti apansız
elvedası zamansız oldu. öyle bir gittik ki benliğini yok etti . nefesleri kesti . seven gönüller ardından hüzzam bir zılgıt çekti... şiirler onun onulmaz yarası mısraları günahlarının kefaretiydi .. maviliklere doğru ucamazsan sevginin kanatları senindi.. heybeni acılarla doldurma . nefes alamazsın bu handa benliğin erirdi.... ne bir güzel söz ne de bir yalvarış. belki de son bir yakarıştı.. şimdi giderken onu hangi şiir ağlattı . hulâsa .... arkasından vedası bile yakıştı... vuslat kalplerde atardı .... ve başkaydı....... Meryem Karapınar |
Kutlarım kalemini ve eserini
Ömrüne bereket
Sağlıcakla