NEREDEN BAŞLASAM
nereden
başlamam gerektiğini bilmiyorum bazen . dışarıda yağmur yağıyor yüreğime hüzün, dalıyorum rabıtayla gönlümün penceresinden . ikisi aynı anda ruhumu kemiriyor birden .. sonra sevmenin, sevilmenin tarifsiz yoğunluğu düşüyor zihnime içten... "vazgeçiyorum" kelimesini kaldırıyorum yüreğimin sözlüğünden... evet... işte buradan başlamalıyım diyorum yazmaya... örseledikce kalemim kan kusuyor beyaz masum sayfalara.. aşk diyor celladını sevmektir bir nevi bu iple sallanmaya .. sükut-u lâl ’a bürünürken geceden bi’haber gün geçilmez şiirlerin ırzına bırak sarhoş, ayyaş hayallerin gizli kalsın gönlümün miracında ... nasıl olsa sende sığınacaksın gecenin zifiri karanlığıyla birlikte el açacaksın rahmana ... Meryem Karapınar |
Kalem sırrından soyunduğunda
Ve ruh inançla birleştiğinde
Başlıyoruz bir yerlerden ve
kelimelerin dansıyla karanlığı biçimlendirirken
bir yandan el açmanın şükründe gönül
Ne güzeldin şiir
Sevgimle çok
....