Hani dağın içine çömelen köyümüz vardı ya
Şimdi ondan hiçbir eser kalmadı Memo
Çocuk, hayvan, kuş sesi doğayı inletirdi ya
Şimdi in, cin top oynuyor burada Memo

Köyde odun çeken eşek, katır kalmadı
Köyde kalan birkaç evin de tamamı yandı
Köylülerimiz özünü kaybetti, içine kapandı
Birbirimizle iletişimimiz kalmadı Memo

O eski ceviz ağaçlarından artık eser yok
İnsanlar ceviz toplamıyor artık, karınları tok
Herkes birbirinden çok uzaklaştı, hem de çok
Bir araya gelme imkânımız kalmadı Memo

Yaylarımızın bir tek adı yaşıyor zihnimizde
Misafirler artık görünmez oldu evlerimizde
Sevi, saygı dersen, tamamen kaldı sözde
Biz o eski köylülüğümüzü yitirdik Memo

Artık keçi, koyun melemiyor dağlarımızda
İnek, öküz, atlar otlamıyor meralarımızda
Sadece yalnızlığımız duruyor yanı başımızda
O eski yaşantımızdan bir şey kalmadı Memo

Sağer Çayında artık kimse yüzmüyor
Az Deresi de eskisi gibi şırıl şırıl akmıyor
İçme suyunu kimse kaynağından almıyor
Bizim ile birlikte tabiatımız da değişti Memo

Buğdaya, arpaya yabancılaştı Köyümüz
Hiçbir ekini görmüyor artık gözümüz
Birbirimize aşina değildir artık yüzümüz
Tamamen yabancılaştık birbirimizle Memo

Saç ekmeğimiz, tandır ekmeğimiz tarihe karıştı
Köylülerimiz kendinden geçip şehirliyle yarıştı
Öz değerleriyle oynayarak, kültürüyle savaştı
Tüm gelenek, göreneklerimiz kayboldu Memo

Söyrin yemeğimiz yerini mantılara bıraktı
Mastıvanın yerini de krem şantiler, sosisler aldı
Lolın efsanesi ise, çöreklere, böreklere kaldı
Öz yemeklerimiz artık soframıza yok Memo

Beri mahallenin, öteki mahallenin esamesi bitti
Aralarındaki derenin şırıltısı artık yok Memo
Kimse kalmadı, herkes gidip şehirlere yerleşti
Şimdi her birimiz farklı yerlerdeyiz Memo

Bizimle birlikte kuşlar da terk etti köyü
Yastıklarımızda yoktur artık kuş tüyü
Artık etkilemiyor bizi efsanemizdeki büyü
Bir bir öldü, köyümüzün efsaneleri Memo

20.11.2024-Ankara