kuşatmış bizi
zaman
bilinmezliğin içindeyiz.
dünya
mekanında
âlemin
perdelenmiş
sessizliğindeyiz.
merhamet
kelepçelenip
esir edilmiş,
özgürlük hikayeleri
mühürlenip
resmedilmiş.
dipsiz bir sükut
içinde
duyulmaz
sesimiz
hayatın sürgün
odalarında
pranga vurulan
ruhların
anahtarı
bizler miyiz?
akıyor yüreklerden
ılgıt ılgıt
gam ve tasa .
bir helezonun
içinde
insan,
kalkmayı deniyor
kaptırıyor
kendini
dünya rüzgarına.
bir gemi misali
bırakıyor
kendini
dalgalara.
umutlar ya demir
atılır,
yada yaşanır
sahile vurmadan
fütursuzca.
ömür denen
bir girdabın
içinde
yaşıyoruz,sorumsuzca.
kimimiz
kıyıya vuruyor
bedel ödüyor
yoruldukca.
kimimiz ayakta
kalıyor
tutkuyla.
hayatın koridorlarında.
dedim ya.
yaşıyoruz.
fütursuzca
sorumsuzca
yoruldukca
sarsılıyoruz
aslında
hayatın
kollarında....

M.KARAPINAR