Parmağını dokununcaağzının kıyısında gül, dokununca yanan lâmba parmağını dokununca tiril tiril yanan sular bir adım atsan toprağa, çimen çiçek yol lar açılır önünde sabaha uyanık sol yanından kalksan , dirilir sağ bakışlarla görürsün duvarın katmanlarını tenden önce ne yüreğin dilinde artık sokağa yeni yazan yüzünle çıkıyorsun ne çalkalanır parmağını döndürsen biz yerli savaşın artıkları niye doğurduğunu bilmeyen annelerin suya yürüyen katıkları, su kırgın fabrika artıklarından, insan dışkılarından martılar ufukta yiten gemileri izliyoruz, alışkanlık sorunumuz hem içinde olmak geminin hem suyu uzaktan görmek pır pır ediyor sönmüyor lâmba kendimize söz verdik her şeyden önce!.. 02. 11. 2011 / Nazik Gülünay |
Tekrar yok geçen günün.
Tekrarı Yok biten ömrün.
Anlasaniz,hayat olur düğün.
Anlarsınız da iş işten geçer bir gün..
M.Seref yalnizliklarin şairi
14 Haziran 2014 Gaziantep