AFİTAP VE SESSİZLİK
sessizlik damarlarımı donduruyor
Güvercinleri çizerek uyanıyorum Aynaya her baktığım anda sen Uykusunda kök saldığım şefkat anası Bir şimşek çakardı sessizliğinde Islanıp ıslanıp donardı gözlerim Damarlarımı sen okurdun Bende resmini çizen köleydim Bu gece hatırlıyorum gözlerinde Ararkan şefkatli sessizliği Delik deşikti duvarlarım Gölgenden seni tanıdım Hatıran kalırdı sessizce gemiden inerdin İnerdi mavi dokunaklı gözlerin denizden Yumuşak bir gülüştü içimi ısıtan Sessizliğinse damarlarımı dondururdu Afitapın altında sızardın Sessizliği tadarken sesini çizerdim Güvercinlerle dolardı gök yüzü Kokusuyla renklenirdi sessizliği. |
güzeldi eser
Kutladım yazdıran yüreğini, kalemini ve eserini
Şiirle kal, hoşça kal