ÇAVUŞUN NOTLARI (1930)
Göz pınarlarım kurudu artık
Acılarımı kefenle sarmaktan Vurdu iblis tenime sindi kokusu İki çay içtim soğuklum dinsin diye Kırık bir kalp vardı öyle ki Kalbimde binlerce yükün ağırlığı Bir ben susmadım Birde felek Her yerimi yaktılar Karanlıktan göz perdelerim dahi kapandı Aydınlıkta Vurdular yine yüzüme Her yerim hançer izleri Çenemi sustursunlar diye Vatan diye haykırdı düşüncelerim Vatan sağolsun Sırtladı yiğit gönlümde koca bir pınar gibi Bir tek ben kaldım Çıkardı bir Kurt bataklıktan beni Sardı yaralarımı kelimeleri dahi yetersiz kalırdı Çekilirdi parmaklarının ucundaki sıcaklık Ve etin tenine deyişi Sonunda unutulmuştu göz pınarlarım karanlıktan |