TALİHSİZ HAYAT
Elinde bir süpürgeli cadının zamanındayım sanki,
Süpürgenin içindense boşalan toz yumakları Yumakların içindeyse sözler uçuyor Kuşlar gibi göç ediyorlar , O tozların en derinliklerinde sözlerin arasındaki noktaya doğru son sürat uçarak , Artık insanlarsa o boşlukta sözleri süpürür oldu , Sözlerse taşınmaz olan alışveriş torbaları gibi, Gitgide yükün altında ezilircesine Sokağa dökülmüş medeni bir yaprak gibi şaşkın, Acı çekmeyi öğrendiğim zaman İsmimi de öğrendim, Sonra ayağımda kabaktan bir prangayla yürüyerek, O mısraların sonunda acı çekmemeyi öğrendim. |