Hasret güncemin renginde, gri.
Gece tiyatrosunun çingenesi.
Boynunda ateşten bir kolye,
İçinde sinsi bir gazve.

Yanıyor divit lekesi esvabın.
Ölü seviciler biriktiren namluda, kör,
Vakfedilmiş bir kurşun gibi esrarın.

İnsan sağılımında pür ü pak,
San kendini bir lahza.
Yutkunurken nefesine düşen ırmak,
Kabzeder bir çakra.

Arami günceler bataklığı,
Boğuyor bir çığlık gibi geceyi.
Nurundan bir güneş yarası,
Kaplıyor necaseti.

Mahyalarda kemter bir söz
Pavlov’un köpeğinde bir leke
Gibi
Aşığım ayın on dördü gibi
O sadık sevgiliye

Şakayığımı vurdun,
Alın terinden.
Kan koksun terin.
Kendi suretini kes, Kendi çeperinden.

Hülle biçsinler kaderine
Gece kıyametinde heyule
Bin kere toprağa düş
Ay gibi sürün yerlerde

Sen, Kâbe’yi yıkmaya gelen vaveyla
İçindeki riyayı soyun
Ey! kalbimdeki süveyda
Giy kırmızı tenimi
Denk dur içimdeki mecnuna


Ahmet Serdar OĞUZ (ASRAL)