Bu şiir
Kopmuş dudaklardan kolye.
Öfkeden arınmış,
Kulaklarımı öpen sone.
Ekilmiş göğsümün sırrı,
Hoş geldin.

Aktım,
Kil suratlı bahanedar zehrinden.
Ay secdesinde kıvrılıp içime düşen.
Uzun parmaklarına değdiğim hediye.
Hoş geldin.

Kuz sancılar bitti.
Hikayemi yazıyorum kadife yüreğine.
Tut hasretimi, karanlığım üç harf,
Silinip gidiyor işte.
Sen kalem gibi geldin.
Hoş geldin.

Bu şiir
Baktıkça gözlerime çekilen med,
Dokundukça uzayan ellerine cezir.
Fezanın içinde inceden kıvrılan,
Burçların kıblesi.
Hoş geldin.

Kal, bu aşk misafiri muhtaç,
Üryan üstelik, aç.
Hükmünü kırdım güneşin, söndü.
Geceydi bilmelisin, geceydi.
Kollarımı mavzerden çektim.
Sen ahdime geldin.
Hoş geldin.

Üstelik bir çocuk daha,
Olmamışken dünyaya meçhul,
Topraktan yaratılmış en güzel yürektin.
“bade” dedin.
Gizlendiği yerden çıktı tüm kavli duygular.
Hayran oldum nefesine,
Hoş geldin.

Bu şiir
Bizim hicretimiz olsun.
Günahından bir parça sür dudaklarıma.
Öp, bu mısraların annesi.
Yüreğimin Züleyha’sı.
Hoş geldin.

Yüreğime gidiyoruz şimdi,
Yüreğinden çözülen bir gökkuşağına vurgun.
Yağmurun Kudüs’üne,
Aşkın Kâbe’sine.
Kıl beni ömrüne, kıy.
Yağmur meleği.
Hoş geldin.


Ahmet Serdar OĞUZ / TOKAT