EY ŞEFKATLİ RÜZGAR
Ölüsünden doğmuş bu memleket
Zalimin en kötüsünden esen rüzgar Göğe bakan bir kuş kadar Estimi acıtan,yüreği yaktımı Kabaran zalim rüzgar Seni devirip gidiyor Yanındaysa sadece hatıra Satır satır göz yaşı Memleketten sesler Acının en derinliğinden Sahibsiz bir kol geziniyor Vücudunda hafif kokusu Siniyor tenine birden Uzaktan sesiyle dokunup Mutluluğun en derinliğinden İşte en büyüğü bu ya Aşk, mutluluk, saf şefkat Rüzgarsa artık dingin ve sessiz Yahut aniden hoş sevinç kaplar Şefkatli yüzün en derinliğinden. |