YOLCULUK VAKTİ
Demir atma vaktimiz azaldı dünya
Etme bizi nefsimizle rezil rüsva. Yalnızlık olsun yaşadığım yer en ücra. Deniz kıyısında taşları atayım deryaya. Yolculuk vakti! artık oyun sanıp dalma dünyaya... Bavuluna güzel sözcükleri koyma burada tüket.. Sev, merhamet et, empati kur, insanlığı davet et. Sözün özün bir olsun etme sakın kimseye haset. Yardımına her zaman koşar inan ilahi medet. Dostların küssede sen her zaman aranı düzelt. Kalmayacağız burada yolcu gitme vakti, sana verilen bu nimet... Burada kazan! iki cihandaki saadeti Ahlakın, en büyük elde ettiğin ibadeti Gözetirsen hakkı hukuku adaleti. Bulursun her zaman merhameti Gitme vakti yolcu artık etme kimseye hakaret... Sona gelmeden yolcu güzel eserler bırak. Kötü sonuçlar doğmadan olma kapıda helak. Dostlarını iyi seç hep iyiler yolunda ol durak.. Şiarın olsun, güzel bakan güzel görür sözüne inanarak. Artık yaklaştı yolcu, acı hissetmeden gülümseyerek ayrıl bu dünyadan... M. KARAPINAR |
Doğrusu iç sesinde hakikati duyan zaten Münevverdi onun yolu başından itibaren aydınlıktı… Güzelliği fısıldamaktan öte haykıran bu güzel şiir için teşekkürler, tebrikler