ÖMÜR GEÇİP GİDERKEN
Döküldü güz yaprakları,
Sanki ümitlerim savrulur... Ayaza döndü akşam yeli, Ömrüme kar yağmış... Beyaza büründü ortalık, Buz kesmiş hevesler! Saçaklarda sarkık Can, damla damla erir... Toprak, su, hava, ateş, Bir kapta yoğrulur... Yaşam denilen döngü Şu tende son bulur. Evren içinde insan hiç, İnsan içinde evren biç! Son yok bu düzende, İmzadır hareketimiz... Ahmet ASAL |