Nevruz hüznüŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Senden sonra sığındığım bütün limanlar acımasız ve soğuktu ANNE!
Kimliklerimiz sevgi pembesi olsa da Göz kapaklarımızda mor çiçekler açardı Kirpiklerimizde güneşten damlacıklar Önce, yanağımızı yakar Sonra, kızılcık şerbeti içmiş dudaklarımıza yuva yapardı Pencere önü mor menekşelerimiz Balkonumuzda beyaz sardunyalar Sabun kokulu çeyizler de nazenin hevesler Kenarı iğne oyalı al yazmamız vardı Sabahın seherinde sıcak börek kokulu evimiz ’Ali Dağı’ gibi sırtımızı dayandığımız babamız Şefkat dolu ’Nevruz çiçeği’ annemiz Bahçemizde hanımeli kokusu Duvarda kuş dokulu halımız vardı Cemre düşmemiş toprağımız da sevgi sıcağıyla büyüsek de Ateşini ölçtüm geride kalmış yıllarımın Kaynanadili büyüttüğüm koynumda Yırttığım geceleri örterken üstüme ’Narin’ bir kız çocuğu ağlıyor şimdi içimde Saçlarımın saçağında bir tutam kına, Karanlık fincanlardan fallar dökülmüş avuç içlerime Gelmeyecek yolcunun kederidir yaşadığım kaderim Ahhh benim sevebildiğim kadar sevebilseydi masumca Bütün mor çiçekler pembe açardı belkide Adın gibi ’Nevruz’ mevsimiydi bakışların annem Her hüznümde başucu meleğimdin sen Hiçbir gidiş hikayesini yakıştıramadım sana!.. Susturun anneli bütün şarkıları Mor çiçekleri bu kadar çok sevdik diye Zulmetmeyin ne olur anneme ve gözlerime #hüzünlükent |
annem
Her hüznümde başucu meleğimdin sen
Hiçbir gidiş hikayesini yakıştıramadım
sana!..
Susturun anneli bütün şarkıları
Mor çiçekleri bu kadar çok sevdik diye
Zulmetmeyin ne olur anneme ve
gözlerime
Mekanı cennet olsun büyük annemin
İsmi gibi ender bir insandı
Zulmetme hüzün deryası gözlerine
Seviliyorsun Narin çiçeğim
Seviliyorsun Nevruz çiçeğim gibi
Döküldü gözyaşım avuç içlerime