Sustukça susuyorum
Üzülüyorum...
Hem de derin mi derin bir hüzün yerleşiyor göğsüme Ah! Diyorum İnceden inceye eriyip süzülüyorum Boş bir tuvale Resmedip hayallerimi Acı ve keder yansıyan yüzümü çiziyorum Aldığım ilk nefeste Uçup gitmek istiyorum Bir kuş misali gökyüzüne Ama; Sonra dilimde yarım kalan masallarımla Büyük büyük boşluklara düşüyorum... Düşünüyorum Düşlüyorum Ay ışığı değmiyor İçimdeki karmaşanın karanlığına Çıkmaz sokaklarda son buluyor Umuda attığım her adımım Tanısız duygular yorarken yüreğimi Dimağımda Talan bir mevsime yar olup deliriyorum Bir tarafta kalbim Bir tarafta dört yapraklı goncalarım Ve ben çaresizce tükenip bitiyorum... Sonra yağmur yağıyor bu kente Ve ben Isınmaya çalıştıkça Yağmur bakışlı bir kız çocuğunun gözlerinde Üşüdükçe üşüyorum Ah bu dünya çok ağır geldi bana İmtihandır deyip Sol yanımda anne sesim Sağ yanımda baba nefesim Hüznümü şiirlere yazıp Sessiz harfler gibi sustukça susuyorum #hüzünlükent |
Kalemin avazı hiç susmasın tebrik ediyorum