Mesele Olmaması Gereken MeselelerŞiirin hikayesini görmek için tıklayın .... alaturka başlasın
gecenin ağrısı yerleşmiş gibi içime kaburgamın çatırtısıyla uyandım uykumdan Işıklar içinde gelmemişti bana bu aydınlanma ama anladım kasıklarıma saplanan dünyalık günahlar meyvesini veriyordu nihayet ve ben karanlığı doğuruyordum acı dolu haykırışlarla varlığımın temsilcisi bedenimin vakti gelmişti anlaşılan soyulurken yavaş yavaş derim üzerimden birer birer dökülmeye başladı içimden anılar ölmeye yüz tutmuş yaşlı bir ağaçtım sanki sırtında hatırlamakta güçlük çekilecek kadar uzun bir tarihi taşıyan yaşlı bir ağaç ve zaman geldi deyince fısıltılar bana sonsuz gibi görünen hayatı uğurladım başka bir sonsuzluğa köklerimdeki son canlı hücre de direnmeyi gereksiz gördü bedenimi teslim etti böylece tanrıya köklerimden kurtulunca yürüdüm olmayan ayaklarımla toprak bile beni hissetmedi bağrına bile basmadı hatta ama umrumda da değildi bu yüzden hiçbir tepki de vermedim varlığımı yollara kazıyamamış olmama tek bir mesele kalmıştı geriye ve tabii ki tüm hesabı kapatmak gerekliydi düşmeden karanlığa bir menekşenin isyankar tavrının son kalıntısı gibi gözlerimi diktim tanrıya bağırdım avazım çıktığı kadar bağırdım verdiğim son nefese yakışırcasına haydi tanrım ne duruyorsun aç avuçlarını oku ruhuma son bir alaturka yükseldim yükselebileceğim kadar yükseldim yukarılara en karanlık yıldızına tutundum gecenin canımdan can verip doğurduğum o en derin karanlığa kirpiklerimden süzülürken vedalar sustum gerek yoktu artık kırgınlıkları hatırlamaya ah ah ki ah İstediğim gibi olmadı hayat değildi ki mesele asıl mesele mesele mesele olmadan meseleyi anlatmaya gerek olmamasıydı tanrıya y... |
karanlığı doğuruyordum
acı dolu haykırışlarla
Karanlığı doğuranların şairi,her şiiriniz büyülü bir hikayenin sayfaları gibi,Tanrıdan bir ilham gibi