Senin hayal ettiğin göz değilim
Ne mavi ne yeşil ne siyah...
Bakarken derin bakarım,
Gönül bağıyla iliklerim kalbimdeki yerini
Mühürlerim, ferman olur yollarım beytimi
Kahverengi düşünürüm, dağların esrarengiz rengini...


Kahverengi bakarım derin ve metin
Acının üstüne tuz basar geçerim.
Ne üzerim, ne silerim...
Ben insanları Mevla için severim...


Pişmeden önce, nefsimin penceresinden seyre daldım.
Yandım, artık, O’NUN verdiği gözle baktım..
Gönül sızımın, teline dokundum
Konuştum, dertleştim, sözler sığmadı can kafesine.
Yüzümü döndüm, rabıta-hüsnü ile taştı ilahi tende.
Zikrini minhac ettim dilime..
Adını sertaç ettim kendime
Yolum senle olmaksa can dinle!
Beni sen mahşerde bekle...


Burası dünya!
Burası aldatma yeri!
Burası oyun merkezi!
Burası mazlumların intizarı!
Burası yanan kalplerin savaştığı!
Planın yapılmadığı
İnsanın nisyanlığı.
Verilen sözleşmenin batıl olduğu.
Vefanın sadece imzada kaldığı...
Gönül diliyle aynı konuşanların
Gönül gözüyle bakanların,
O pencerede seyre dalanların
Fizik değil, aynı dille konuşan ruhların
Yeri öteler.
Bekle benim gözümle bak!
Ben kahverengi..
Dağların asil rengi.
Toprağın simyası.
Annenin bütünleştiği bağım ben...
MERYEM KARAPINAR