Ey züleyha!
Bir Yemen usulüdür aşk,
Kahve tadında.
Bulutları çekilmiş yağmurun,
Mısrasında.
Aşk,
Bir şiir yangınıdır züleyha.

Ama sen;
Dur!
Neden açıyorsun elbiselerini.
Dur! Züleyha.
Zülfikar kessin diye ayak bileklerini
Neden koşuyorsun günaha.

Mavi şıralı ölüm bu, Züleyha.
Bu;
Hicretten sonra gömülen kızın,
Yüzündeki yara.
Sen kirlettin aşkı.
Bu yüreğimdeki azra,
Döndü mezar taşına.

Bir Halfeti vedası,
Hatırlar mısın, Züleyha,
Bacakları göğsüne gömülü adamı.
Boynunu açmıştın ona.
Değirmi yüzüne düşen, aynam kırıldı.
Bakma Züleyha
Bu sefer gömleğim, önden yırtıldı.

Aşk Züleyha, aşk...
Fecri kanatan bir çığlık gibi kapıda,
Göğsümü yırtıyor.
Gül kahvesine düşen
Bir yağmur meleği
Yüreğime sesleniyor.

Ey Züleyha!
Ey İsmailin putu
Yıkıl.
Babil kulesinde
Bin lisanla
Yıkıl.
Aşk
Alev olup yağsın.
Bırak avuçlarımdaki yağmur,
Meleğini tanısın.

Yan züleyha
Yan.

Ahmet Serdar OĞUZ