Ruh SeğirmesiVaktin vakitsiz kaldığı Çok eski zamanlarda Baktım bir varmıştım Sustum aslımda belki de hiç yokmuştum Canımın sıkışıp kaldığı bir zaman aralığından bakıyorum hayata Ayaklarından tavana asılmış Öfkeli Bezgin Acılarına tutunup hayatta kalmak için çırpınan ruhuma Ölüme durmuş bir çiçek büyüyor ellerimde Kendinden geriye bir nefeslik canı kalmış Çeksem içime Yeşerecek o çocuk hayalim yeniden Ama Çeksem içime Bir başka ölümü kucaklayacak ciğerlerim şefkatten yoksun Böyle bir seçimle Hayata tutunmak mı Yoksa Bırakmak mı kendini karanlığa Nasıl seçilir bilemedim Her şeyin daha basit göründüğü zamanları özlüyorum Oyuna açılan o tahta kapıyı düşünüyorum Şimdi bana bu çelişkiden kaçacak bir yer lazım Çok geç olmadan gitmeliyim biliyorum Gıcırtısını duyuyorum o tahta kapının Halen oyuna davet eder gibi beni çağırıyor Sanırım hafızamda değişmeyen tek şey onun sesi Çokça heyecan Bolca merakla süslediğim bu anı Nedensizce tazeliğini koruyan tek şey zihnimdeki Ne kolaymış kanatmak dizleri o zamanlar Bir gözümden akarken yaşlar Diğeriyle devam eden oyunu kaçırmama heyecanı Halen düşündükçe burkuyor içimi Oysaki Şimdi kirler öyle kolayca temizlenmiyor Çıkmıyor insanın teninden karanlığın kokusu Dizlerimdeki oyun yaraları değil artık içimi acıtan Görünmüyor ki kanayan yerlerim eskisi gibi Çocukluktan kalma o yara bandı ise Avuçlarımda terliyor çaresizlikten Göremediği yaraları saramıyor ki zavallı Canımın sıkışıp can verdiği bir zaman aralığından Karanlığa uğurluyorum bedenimi Tahta bir kapının son çığlığı gibi gıcırdarken ruhum Bu defa Bir yabancı gibi izliyorum kendimi Vaktin kendi canına kıydığı Çok eski zamanlarda Baktım bir varmıştım Sustum aslında belki de hiç olmamalıymıştım y... |
Içime girdikçe kayboldugumuz
Bazen de kanadı kırılmış bir gülüşün ardına saklanmış
Çocukluk hikayeleri gibi
Aklımın oyunlarıyla savaşımdı hayatın kendisi
Biliyorum ya oyun
Biliyorum ya geçecek
Zamanını bekleyip üstünü örtmekti sınav
Ve ucu açık kalemlere yüzleşmekti.
Kocaman tebriklerimi bırakıyorum.
Sevgi ve dua ile