yine gecenin arazlı ayazına araladım g/özlerimi
lehçesi bozuk bütün tümceler dudaklarım da ki hücrelerinde


//


bak yine soğuk bir geceye çözüyorum saçlarımı
ay soyunurken ılıman gecenin şuh gizlerine
ve ben rengini yitirmiş son baharlar gibiyim
bütün koyları terk ederken yakamozlar sessizce


//


ki.. ben yine dar geçitlerine sürüyorum kendimi
bulutlarla raks ederken cılız martılar sevinçle
ve bir kadın çığlığı parçalıyor gecenin sessizliğini
duvarlara aksetmiş gölgeler bir birini öldürdükçe


//


ve ellerimde solgun arazlı bir eylül kesiği
dar ağaçları kuruyorum yine esmer tenime
yüreğimin orta yerine koğuşlanmışken sevgin
göz pınarlarım kuruyor adın dilime her düştüğünde


//


bilsen ne hoyrat rüzgarlarla gelmiştim umutla sana
ve ne de çok susamıştım sana aşkına nefesine


//


kekremsi sözlerim de tükenmez ağıtlarım var şimdi
yılların yorgunluğu düştükçe düştü şakaklarımın üstüne
ki..ben seni öldürdükçe sen ben de yeniden doğuyorsun
bir alev topu oluyorsun üşüyen ellerimin için de


//


gel gör ki şimdi ölüm bana senden de yakın
umut duvarları yıkıldıkça yıkılıyor yine üzerime
ki... muhbir kelimelerim susmalarımdan çıldırdı
durma sallandır bedenimi dar ağacının gölgesinde


//


haydi gidelim artık
aylardan eylül ve saat sana varmak için çok geç