içimde biriken bir akşam esintisi misaliyim
saçlarım da koğuşlanmış yine vaveylalı sancılar
k ı l a v u z s u zu m
bir o kadar da yorgun ve yılgınım
günahkar gecelere sürgün gidiyorum şuursuzca



şimdi gölgelerin anlından öpüyor yalnızlığım
d/ üşüyorum hayalinin dipsiz uçurumlarına
sen yolcu ben hancı ve hayli darmandağınığım
gömüyorum kendimi yine kendi kuytularıma



yorgun gecelerde ağırlanır bitmez sancılar
caresi yok olunmadı olunmaz bu sancılar
sen bir ağlasan benim parmak uçlarım kanar
bitmedi bitmeyecek arazlıdır bütün ağlayışlar



sus sürülmüş kentlerime sürüklüyorum kendimi
hem küsüratlıyım hem mecalsiz hemde bir deli
ve içimden sensiz kainatlar geçtiğinden beri
törpüledim ömrümü hasretinle dolu her anıma



ve artık...

soğuk musalla taşına sersem kendi kendimi
erguvan diplerinde varsın kalsın bütün arzular
ve ben özledikçe yüzünü gözlerini ellerini
sen sıyır bedenimden tenimi sıyır hiç acıma