ÇANAKKALE GEÇİLMEZÇANAKKALE GEÇİLMEZ!!! ( Çanakkale Destanı) Gelibolu’yu sardı düşmanlar dört bir yandan Arı burnu yanan bir çöldü Çanakkale’de Alçıtepe’de yer gök boyanıyorken kandan Meltem değildi esen yeldi Çanakkale’de Düşman donanmaları kıyıya ulaşmadan Nusret mayın gemisi indirdi mayınları Üç ingiliz gemisi sınıra ilişmeden Patlamayla batarak daldı Çanakkale’de... Ertuğrul Koyu inler İngilize vermez yol Havada uçuşurken kelle , bacak, gövde, kol Mehmetçikte çarparken Allah aşkı ile sol Düşmana geçit vermek zul’dü Çanakkale’de... Rusya, ingiliz, Anzak, Fransızı, hindusu Yedi düvel birleşip geldi haçlı ordusu Kaç donanmayla sardı kızıla boyandı su Tüy bitmemiş fidanlar soldu Çanakkale’de... Traplusgarp, balkanlar Zayıflatmıştı bizi Hasta adam diyerek sardılar çevremizi Bu sırtlanca halleri korladı közümüzü Türkler kara yazıyı sildi Çanakkale’de... İngiliz generali Hamilton ne diyordu Gebe dağlar ard arda sanki Türk doğururdu İman dolu göğüsle yenilir mi bu ordu? Tekbir sesi gökleri deldi Çanakkale’de... Seddülbahir’de gökler yanarken alev alev Yirmi kişilik birlik sanki olmuştu bir dev Bilirlerdi o akşam cennetti onlara ev Mehmet Çavuşlar korku saldı Çanakkale’de... Taarruz emri değil ölüm emri aldılar Kınalanıp cepheye helalleşip geldiler Şehadeti içerken goncaydılar, gül’düler Meleklerin gözyaşı seldi Çanakkale’de... Sessizce abdest alıp paklanıp arındılar Dillerinde dualar tüfeğe sarındılar İlâhi bir zırh ile bilin ki korundular Şehitler namazını kıldı Çanakkale’de... Hem anadan hem yârdan hem de serden geçtiler Tatlı bir şerbet gibi şehadeti içtiler Burak inmişti gökten kanatlanıp uçtular Ölüm utkuya giden yol’du Çanakkale’de... On beşliler mavzerle düşmana direnirken Binlerce kefereye bir tümen görünürken Atmış yedi neferle mucize korunurken Elli yedinci alay öldü Çanakkale’de Ülkemde bir çok lise o yıl mezun vermedi Böyle şanlı bir destan hiç bir tarih görmedi Şehit oldu körpeler heyhât düşman girmedi Kaç on beşliye mezar oldu Çanakkale’de Vatan bayrak aşkıyla canlarını verdiler Döşlerini boğaza kalkan edip serdiler İman dolu göğüsle çelikten bir surdular Küffarlar nedâmetle doldu Çanakkale’de... Çeyrek tonluk merminin altına sırtın gerdi Altı basamak çıkıp topun ağzına sürdü Koca Seyit tekbirle topu ateşe verdi İngiliz belasını buldu Çanakkale’de... Ne yaman bir cenkti bu ne büyük bir zaferdi İki yüz elli bin şehit orda canını verdi Göğe yükselen ruhlar kutsal birer neferdi Yer gök şühedâ akan göl’dü Çanakkale’de... Yedi düvel gelse de geçemedi boğazı Zaferle muştulandı müminlerin niyazı Her şehit ak gül olup ufka saçtı beyazı Şehitler cennet kokan gül’dü Çanakkale’de. Nurgül der ki: Ey kafir! ÇANAKKALE GEÇİLMEZ! Candan geçilir amma vatandan vazgeçilmez Etten kemikten bir sur vardı ki hiç biçilmez Türk Milleti bir destan oldu Çanakkale’de... Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ |