GÖÇEBE

Hayat denen tozlu yolda düşe kalka yürüdüm ben
Ömrümü dert kundağına beleyerek bürüdüm ben
Dağladım nefsin gözünü yarım asır kör idim ben
Gerçeklerle yüzleştirip gözlerimi açtı yıllar
Harcayarak gençliğimi rüzgar gibi geçti yıllar

Ne çocukluğuma doydum ne gençlikte sefa gördüm
Felek vurdu sillesini türlü türlü cefa gördüm
Ne sevgiden kadir kıymet, ne dosttan bir vefa gördüm
Gençliğimi bir kadehte yudum yudum içti yıllar
Mavi başlı turna gibi süzülerek uçtu yıllar

Bir de baktım ne göreyim tel tel ağarmış saçlarım
Sanki karda kalmış gibi uyuşur parmak uçlarım
Akıp geçiverdi zaman bomboş kaldı avuçlarım
İhtiyarlık hanesinin kapısını açtı yıllar
Uzun ömür fistanını bir çırpıda biçti yıllar

Gurbet trenine bindim ömrümün gençlik çağında
Otuz senemi harcadım zalim gurbet ocağında
Sılama hasret yaşadım ayrılığın kucağında
Katmer katmer yüreğime hicran odu saçtı yıllar
Gölge düşürüp gönlüme el sallayıp kaçtı yıllar

Meğer her şey yalan imiş, gerçek sandığın ne varsa
Emanetmiş fark edersin şu fanide mal, mülk arsa
Dünyanın en zenginisin elin ayağın tutarsa
Yaş elliyi geçtiğinde anlarsın ki hiçti yıllar
Sanki bir göçebe gibi dün konmuştu, göçtü yıllar.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ