Dara çekilmiş gönlümün taraçasında,
yanık izleri!
kıskançlığı, kader olurmuş bazen insana


Sevmek, "ahh" sevmek
Sabun kokulu çeyizlerde nazenin hevesler…
Namlu ucu geri dönüş hikayeleri
Hiç kabahati olmasa da lanetlidir ayrılık türküleri.
Oysa; o kadar basit ki vedalaşmak
Mekanı cennet olsun!


Melek olabilseydim keşke
göçmen kuşlara, son dileğini sorabilseydim


Haydi annem derken
Başı kırmızı kurdelalı anne olmuşum
ilk defa bu kadar üşümüş
ilk defa bu kadar farkına varmıştım büyümüşlüğümün



Şimdi,
Metruk kentler de kaybolan, çocukluğumun peşindeyim
Ağlarsa avutamam onu dediğim


Bir çocuk parkında oyun oynadım
Çocuğumca, çocukluğumla
Gögüslerim-den ak süt sağdım kara
gecelere
Ateşini ölçtüm geride kalmış yıllarımın
Keşke, sen çocuksun diyebilseydi
Arkamdan bir ses


Kolay değil bu kadar tanrı tanımaz olmak
Puşt sıfatlı insanlar ile dolu olmuşsa,
Sizin olsun kahpe yatağı hayat.
Üç meme ağzı saçtım sütlerimi
Cüzdanına tükürdüğüm bir dünya olmuşsa
yaşamak
Hala niye çok görülür
Yuvasından, düşmüş bir serçeye ağlamam


Velhasıl; öyle yorgun, öyle durgunum ki...
Yırttığım geceleri örtüyorum üstüme


Ama biliyorum
Sancılı bir düşten uyanıp
Kurutulmuş papatya’lardan taç yapacağım saçlarıma
Adım melek olmasada.
Bir gün hayatınızın değil
Hayatımın kadını olacağım!..



#hüzünlükent