Ben papatyaları
Laleri bilmem
Tüm çiçekleri kırlarda görmüştüm
Kokularını renklerini de bilmem
Ben sadece Nevruz çiçeklerini bilirim,
Annem gibi!
Annemi de Nevruz çiçeklerini de çok seviyorum
Anneme benziyorlar ıssız sessiz dağlar da açan annem gibi garip çiçekler.
Bildiğim tek koku ise
Cennet misali kokan Annemin şefkat kokusu
Nefesimi açan!

Bana çiçekler güller öğretilmedi
Ben sadece "hüzün çiçeklerini"
bilirim
Nevruz dan sonra
Onuda Annemden tanıdım
Ömründe hiç çiçek verilmeyen kadın!

Kırlarda ki, tüm çiçekleri topladım
Anneme diye sunduğum da
Kızım ben bilmem çiçek almayı
Nasıl tutuluyor demiştin ya...
Tebessüm ederek şakacı kadın!
Ellerin çiçeklerden incinmez
Korkma Nevruz sultan
Bilseydim
Sana dikensiz gül getirirdim.

Bak oysaki ismi ile müsemma
Ondandır sana başka çiçek sunulmaması
Hem dümyanın en güzel çiçeğine çiçek getirmek kimin aklına gelirdi ki,
Üzme beni üzme Annem
Baharın müjdecisi Nevruz sultan!

Yüzüme bakıp bana laleler papatyalar
getirme
Sen benim "hüzün çiçeğimsin"
Sen gülünce içim ısınıyor
Gölgede kalıyor tüm güzellikler
Narin kırılganım demiştin.
Şimdi her yer gölge ve soğuk Anne hemde ayaz
Sıcağı ısıtmayan güneş düşer üstüme
Gündüzler karartma
Geceler ıssız sessiz
Canım sızlar can sızım
Tüm güzellikler teninde söndü
Tenin toprakta
Ben hala üşüyorum mezar taşının gölgesinde
Isıt beni Anne

Seslensem fısıldasam,
usulca sokulsam yamacına
Olmadı;
Bağıra bağıra çağırsam
Duyarmısın?
Duyarmısın beni Anne
Ne olur duy beni
Ne haldeyim bir bilsen

Hüzün çiçeklerini anlatayım mı?
Anlatayım mı sana Anne
Senden sonra
Artık;kökleri acı ile tutunuyor hayata
Göz yaşı ile sulanıyor
Dalları ızdıraplı bir sarmaşık
Baştan uca sarıyor ruhumu
Bilmiyorsun sen annem
Canım çok yanıyor.

Bazen mor güller
Bazen siyah Laleler Görsem de
Ben Nevruz seviyordum.
Senden sonra mevsimim değişti
Beyaza sarılan yüzün gibi
Tüm çiçeklerim soldu.
Bilmiyorsun
Bilmiyorsun sen annem.


#hüzünlükent Narin
Kayıplarım vedasızdır benim~