Bir Şiir Öyküsüydü Haziran Kadınkadın ; yaşar doğar ve ölmez serim,baş dönmesidir geceleri uzanır bulunduğu yerden gökyüzüne yıldızsızdır düşleri aydınlığa düğüm atar tahammüller ip uçlarına açılır öykücü paragrafları alıngan trenler geçer tümcelerden eğilmiş rayları düzeltir sevda okumaları sonucu,şair aksanlı finalde arar sır kaplı kızıl tabelasında görünmez ten lekesi bir kara duvar daha örülür dizeler çıkmazına ve haziran..giderken sormaz kimseye adını ; çelişkiye atılmış imzaları çöl desenli kurağında çatlamış vuslatları masmavi yüreğiyle lağvedilmiş doğasını henüz değmeden alnına temmuz’un yakıcı tadı berceste toplar parlak sırtından som altın güneşi hiç unutulmayacak kitabın başlığına dizilidir süsü aforizma kaplı mor ipeğin adı not düşmüştü eteğine sonsuzluğun çizgisiz sayfası sessizce çağırıyordu şiirsel renkli ölümsüz kadınları... |
Kutlarım.
Saygılarımla.