Gaiaiki satır gördüm seni Gaia inanma meczuba bir de bana doğallığa aşkımı ilettim duydu çağıran ayinleri bir başıma yönetirken embriyonik toprak filiz sessizliğini doğuruyor Gaia ; ölümsüz çiçek ! seni yağmurlarla kavramak belinden amber kokusuna tapmak demek taşkın imgeler doluyor göğüslerine anne gölünde güneşinle kaynayan tuzlu süt Uranüs’e giydirilen başak sarısı taç sen ; yaşam kuşu Gaia köklerden damarlara şaçın teliyle uzuyor kanruhumavi med cezir suları ütopya sallanıyor yırtık gökyüzünde dikiş yerinden uzaklaşıyor gümüş’ten hayal örtüsü ve nedametin pagan haçları sen mucize kilinde nefessin Gaia ; insan çamuruna düşüyor steril mikroplar kırmızı balonlar giriyor şiirin bilinç’altına çocukluğumdan beri, düşlerimde görünmezdi cruise gemileri bal fitilinde yanan aşk lâvlara renk su kaynağında yontulmuş et,kemik tozu toprak’ana özü// incecik su ipiyle yükseklerden sarkıyorum okyanuslara GAİA ! bırak akayım... .. |