Karanlığın Duasısıyır at tenimdeki karanlığı damarlarıma işleyen bu acıyı uyut lütfen hani basarsan bağrına beni kokunu duyarsam yeniden unutup her şeyi uykusuzluğun gölgelesini silerim belki gözlerimden olmuyor denedim tutmuyor içimdeki maya iyiye dair hiçbir şeye düşüyor parmaklarım sonsuz bir boşluğa olmuyor işte bir türlü hayata sarılamıyorum her şeyde seni arıyor gözlerim dokunduğum her bir zerrede senden bir iz arıyorum ama büyük bir sorun var ben artık gördüğüm hiçbir şeyin gerçekliğinden bile emin olamıyorum fısıltılar var beyninde susmayan sadece fısıltılar kaldı içimde bana sürekli kötü şeyler yaptırmaya çalışan sanki kayboldum çıkmaz bir sokakta bir türlü ayılamadığım kör kütük bir karanlıkla kaplanıyorum bana ait değilmiş gibi artık hiçbir şey bu eller bu ten bu ses bir yabancının bedenine hapsolmuş kayıp bir ruh gibi aynada bana bakan yüzü artık tanıyamıyorum hani yeniden bassan beni bağrına yeniden duysam kokunu belki kendimi kendime hatırlatırım lütfen tanrım al beni yanına artık eğer ışığına layık görmezsen senin karanlığına bile razıyım keşke diyorum keşke taa en başından beni bedeninden hiç ayırmasaydın y... |
ama yine de yaşamın bir yerinden tutunalım