Denizayaklarını kaldırmış yüzüme ona silik mavim yaktığım ateşte yok dünyayı yaratmadı bildiğim suları yer istediğinde salar ayağıma indirir göğü ne diye ayağını çekip indir der içimdeki cin tepeme biner gereksiz koşar atlar yuları tutmak istemem verdiğim sevgi kaldı şiir ayağı ucunda savrulan günleri unuttum da insan nasıl bırakılır kıyıma vuran deniz sakinim çok sakinim kendimi affedemem işte.. 05. 06. 2021 / Nazik Gülünay |