’sen benim güllerimi seversen
ben de senin dikenini severim belki
gül dikensiz, diken gülsüz olmazmış’


bilir misin gülü kurutulmuş bahçede
hep gidecek gibi ayaküstünde
ay yarım olmuş fark etmedi
elimi uzatamasam da bütünlemeye
unutulmuş bir dizesinde yitik şiirin
seni aradım, biraz uslu, biraz hırçın


ayaklarımın beni götürdüğü yere kadar
gidemesem de
çok güzeldi bekleyişler bahçesi
yoktu yüzünün dikeni, güldü
umuttu açan duvar dibinde


ne hayaller kurdum bilsen
gördün mü
kapını açıp girdiğimi odana
bir soluk alıp veriş değin yakın
seninle düşlerine uzandığımı
birlikte okuduğumuzu bir kitabı
karşılıklı içtiğimiz çayı
birlikte ısındık soba başında


dikendi, güldü derken geçti yıllar
arada bir rastlaştık yolda
hani kırmızı bir gül gibi
yüzün kızarmıştı
dönüp baktığımda

selamlaştığımız da oldu arada..


17. 05. 2021 / Nazik Gülünay