Söz Bırakmadın
Kavlimiz değildi, haince gitmek
Bilirim çok kötü,böyle kin gütmek İnan istemezdim, intizar etmek Derdimi dökmeye, söz bırakmadın Donup kalmak nedir, bilmezsin tabi Üste çığ düşürdün, görünmez dibi İçte ateş yanar, dışım buz gibi Isınıp erimeye, yaz bırakmadın Nefsin hevasında, eridin bittin Kendini ateşin, içine ittin Koşarak değilde, uçarak gittin Yolunu bulmaya, iz bırakmadın Öyle bir vurdun ki, ışığım söndü Bu yaşta hayatım, tersine döndü Sarsıldı bedenim, inmeler indi Peşinden gelmeye,diz bırakmadın Terkedip giderek, açtın arayı El vurup kanattın, derin yarayı Acımadan sürdün, alna karayı Sevinip gülmeye, yüz bırakmadın Çiçeği bırakıp, dikeni derdim Hurdacı çağırıp, gönlümü verdim Ölüm döşegini,kalbime serdim Vuslatı görmeye, göz bırakmadın Büyük bir kahroluş, arkanda kalan Ben öldüm diyorsam, sanma ki yalan Her şeyimi aldın, eyledin talan Yüzüme sürmeye, toz bırakmadın Sevgi dolu kalpten,sen hain çıktın Haince yüzüme,sen nasıl baktın Cehennem narına,dünyada yaktın Ahrette yanmaya, köz bırakmadın Erhan DOĞANAY |
bu güzel mısraları yazan şairimi
güzel şiirinden dolayı kutlarım.
sağ ol erhan ustam.
ellerine sağlık yüreğine sağlık