oysa faniydimgöğün çatırtısından indim yıldırımın korkuları gözlerimi azarladığında bulutlar kendi payını almaya çabalarken kulaklarımı asitle erittiklerinde sana sığındım.. kristal hazların peşinde yalınayak bata çıka zevklenirken günahlarımla hırlaşıp sevaplarımla tıngırdaşarak her ölen parçam köz tadına vardığında sağa sola kaçışan meleklere aldırmadan sana sığındım.. içten içe kemiren hüzünle kan oturmuş ayaklarım sana koşarken bana aldırmadı bile oysa faniydim!.. kahve cinleri ayırdı etimi kemiğimden çırçıplak kaldı ruhum gözüm çivilenirken unutuşlara sana sığındım.. yalnızlığıma gölge düşürmeden menfur yatağımdan sızıp iblisin düşlerine girerek rüzgarların fısıldamalarını çalıp kimsenin cüret edemeyeceği paslı ateşine dokunup delice kibiri içinde dünyevi iniltilerine astım çamaşırlarımı yaşamın şafağından kayıp ölümlü ölümsüzlüğe adım atarak sana sığındım.. |
olabildiğince kalemin mürekkebi..
Yazan kalem var olsun sevgiyle..