Gecenin pençesini geçirdiği içli bir yolculuk en çok da mehtabın kıyıma uğradığı kesif sessizlik elem yüklü bir niyaz aşkın söküğüne eşlik eden nakkaş coşkusunu yitirmiş güleç güneşte saklı binlerce yenin debdebeli bir yoksunluk kara tahtada yazılı nöbetçi öğrenci gibi şairin giydiği kimlikle eşleşen nöbetler elbet yazgının da muhtırası belki de çörek otu içine ektiklerine sabır ekleyen bir nazarın da ihmal verdiği ölüme duyulan özlem gidenlerin ardına düşmediği aymazlığı gölgelerin varlığın şaibeli hıçkırığında saklı satırların da nazarında cebelleştiği uhrevi bir yoksunluk.

Bir tebessüm çizdim gecenin peçesine
Rengi ve sesi olmayan bir yazgıydı belki de
Aşkın ve makberin çağrısına denk düşen
Kimse şirk koşan kadere
Refüze edilen varlığına iz düştü gece
İntihar öncesi şakıyan sesler sustu
İhmallerin nazarında
Sarhoştu gece lambası ve yanıp sönen ışıklar.

Haylaz bir yolculuktu ölüme methiyeler dizdiği
Sökün eden acıların nazarında
Kaybolan bir resimdi elbet gecenin pençesinde
Saklı rüzgâra tutkuluydu şair ve tutuklu
Bir recim belki bir kafiye özrü idi
Yalnızlığın da tek muhatabı idi kalem ve şiir
Ölümcül bir içgüdü
Maviden ırkı umudun
Sürgülemişti hicabı
Kayrasında yalnızlığın
Yakasından düşmeyen nidaların
Dış sese eşlik eden gök taşlarında
Saklı bir yıldızdı belki de gözlerinde.

Işıyan patavatsız acılar durağında
Aşka konuşlu her hece ve kelime
Kükreyen iç sesin ölümle dansı idi hediye
Repertuarında saklı bir nüveden öte
Kimliğinden damlayan çiy taneleri
Lanetin öncüsü felaketin düş kupüründe
Sönmeye yüz tutmuş bir kelebeğin de kanatlarına
Dolan ya ışığı
Oysaki gece körüydü aydınlık
Aşkın taban tabana zıt olduğu yalnızlık.

Tek kişilik sevgiden düşen payına
Yılmaz bir bekçi ki
Göğün reçinesinde saklı bunca iklimi
Yerin dibine sokan bir fetva
Ölü kimliğinde kalemin
Ölümsüzlük elbet ne haddine
Gecenin ve şairin
Zabıt tuttuğu bunca öykünün de minvalinde
Dokunulmazlığı varlığın
Düşkün olduğu kadar
Hissedemediği nabzı elbet öldürülmüş aşkın.

En çok da hoşça kal diyemediği bir zabıtta
Tefekküre daldığı atlas ruhunda
Yıldızların zikreden hece hece
Tutunmaksa hayata
Aşktı elbet mubah olan sefil ruhuna
Göçen mevsimin de
Öç vakti
Kayda değer binlerce cümle
Yazılmadan unutulmuş bir romanın da kahramanı.

İçindeki seyyah
Yüreğinde peyda olan
O bilinmez ki
Rahmetin haşmeti ile dokunmak ve dökünmek
Uluyan gecenin kadirşinas kimliği
Her korumacı şiirde saklı bakiye belli ki
Kaderin de iz düşümünde göğsüne aldığı son darbe
Dudaklarından dökülen de değildi asla
Sona varmakla başa sarmanın ayrı dünyalarında
Yok olan bir hikaye kahramanı
Ne zamanki şair yazacağım diye düşmüştü yola…